Η λειτουργία της Συνείδησης στο Αστρικό Πεδίο κατά τον Ρούντολφ Στάινερ

Ένας τρόπος που μπορούμε να φανταστούμε τον τρόπο που λειτουργεί ο άνθρωπος στο αστρικό πεδίο είναι κατά τον Ρούντολφ Στάινερ ο οραματισμός της ανάπτυξης και του θανάτου ενός όντος. Παρατηρώντας προσεκτικά και σε βάθος το πώς αναπτύσσονται τα φύλλα ή τα άνθη ενός λουλουδιού ή το πώς κλείνουν τα μαραμένα άνθη και γερνά το λουλούδι εισερχόμαστε σε δύο καταστάσεις στις οποίες κατά τον Στάινερ νιώθουμε ένα συναίσθημα παρόμοιο με την ανατολή του ήλιου ή με την ανατολή της Σελήνης αντίστοιχα. Τα δύο αυτά συναισθήματα της επέκτασης του συναισθήματος και στη συνέχεια της αποταύτισης του συναισθήματος είναι βασικά για τη λειτουργία μας στο αστρικό πεδίο και είναι ο τρόπος που στο πεδίο εκείνο θα μπορούσαμε να έλξουμε ποιότητες ή να απομακρυνθούμε από αυτές. Αναπτυσσόμενοι μέσα από αυτές, διαπιστώνουμε ότι οι δράσεις στο πεδίο αυτό είναι αργές και παίρνουν χρόνο και δεν βασίζονται στη βούληση, αλλά στην υπομονή και στην σταδιακή επέκταση ή απομείωση. Κάνουμε έτσι το πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να εισέλθουμε σε ένα άλλο κόσμο που ο ψυχικός παράγοντας δρα μέσω της συνάφειας και όχι μέσω της δύναμης. Η ψυχική επίδραση δε στα καθημερινά μας πράγματα, φαίνεται όταν κάποιοι άνθρωποι γύρω μας που έχουν προχωρήσει σε αυτά τα θέματα, φαίνεται να χρησιμοποιούν αυτή τη διαδικασία σταδιακής συνάφειας αντί τη συνηθισμένη σε μας δράση με βάση τη βούληση. Και στους ανθρώπους αυτούς συχνά μας φαίνεται ακατανόητο, γιατί αργούν να αντιδράσουν, αν αντιδράσουν, όταν πλήττονται τα συμφέροντα τους ή τους προσβάλλουν ή τους ανοίγεται μπροστά τους μία μεγάλη ευκαιρία. Η δράση απομακρύνει τις συνάφειες, τις αποκόπτει, έτσι όποιος βιάζεται να δράσει, χρησιμοποιεί περισσότερο τις δυνάμειες της προσωπικότητας παρά τις δυνάμεις της ψυχής του. Ο ψυχικός παράγοντας πάντα περιμένει την καταλληλότερη στιγμή που του υποδηλώνεται από τη στιγμή της μέγιστης συνάφειας άρα και του πιο εξασφαλισμένου συναινετικού αποτελέσματος.