Η πραγματικότητα σχετικά με το ζωδιακό κύκλο

Η πραγματικότητα σχετικά με το ζωδιακό είναι αρκετά απλή και δε σχετίζεται με τις ανοησίες που έχουν γραφτεί και ειπωθεί εδώ και δεκάδες και εκατοντάδες χρόνια από υποτιθέμενους επιστήμονες. Ο ζωδιακός υπήρξε ανέκαθεν στοιχείο σύνταξης ημερολογίου. Και στους μεν πολιτισμούς όπως ο αρχαιοελληνικός που είχαν αρχικά σεληνιακό ημερολόγιο υπήρξαν για κάποιο διάστημα 13 ζώδια, όταν επικράτησε όμως το ηλιακό ημερολόγιο στους πολιτισμούς της Μεσογείου τα ζώδια σταθεροποιήθηκαν στα 12.
Οι αστερισμοί που σχετίστηκαν με τα ζώδια δεν μπορούν να εξηγήσουν επαρκώς τις ιδιότητες τους παρά μόνο, εάν θεωρήσουμε ότι τα ζώδια σχετίζονται με τις εποχές. Έτσι για παράδειγμα δεν υπάρχει κάποιος επαρκής λόγος που ο Κριός είναι η έναρξη και ο Ταύρος η γονιμότητα, παρά μόνο το ότι σχετίζονται με την έναρξη και την μέση της άνοιξης. Ομοίως δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εξήγηση γιατί ο Λέων και η Παρθένος είναι η μέγιστη εκδήλωση της ζωής και ο απολογισμός αντίστοιχα, παρά το ότι συνδέονται με τη μέση και το τέλος του καλοκαιριού. Τη μέρα που ο Κριός θα θεωρείται έναρξη της ζωής σε μερικές χιλιάδες χρόνια, όντας κοντά στην φθινοπωρινή ισημερία, δεν μπορώ να την φανταστώ καθόλου.
Προφανώς όπως συμβαίνει σε πάρα πολλά σημεία στην αστρολογία δεν υπάρχει ΜΙΑ αλήθεια. Δηλαδή προφανώς και στην ερμηνεία των ζωδίων προστέθηκαν και παρείσφρησαν προγενέστερες ερμηνείες που είχαν παρατηρηθεί για συγκεκριμένους αστέρες που σηματοδοτούσαν και αντίστοιχους αστερισμούς. Π.χ. Βασιλικός Αστέρας, Πλειάδες, κλπ. Έτσι δημιουργήθηκε ένα συγκρητικό σύστημα, που βασιζόταν μεν στην ημερολογιακή λογική των ζωδίων, είχε όμως και στοιχεία από την οιωνοσκοπία των αστερισμών που είχε προϋπάρξει του ζωδιακού.
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ο ζωδιακός μπορεί να αλλάξει σαν λογική και αρχέτυπο, απλά επειδή του κάπνισε του κάθε επιστήμονα να κάνει πλάκα στους αστρολόγους (γιατί πιστέψτε με μεταξύ άλλων υπάρχει κι αυτό το κλίμα μεταξύ των φυσικών και των αστρονόμων).