Η Αφροδίτη και ο Άρης ως Μυθολογικά Αρχέτυπα

Ένας πλανήτης αρκετά δύσκολος και με πολλές διαφοροποιήσεις στην ερμηνεία του είναι ο πλανήτης της Αφροδίτης. Ίσως φταίει το γεγονός ότι κυβερνάει δύο ζώδια και έχει δύο φύσεις. Συμβαίνει αυτό με τους διττούς πλανήτες και γι' αυτό ίσως αναζητείται συνήθως και κάποιος άλλος πλανήτης να κυβερνήσει το ένα από τα δύο ζώδια.

Παραδοσιακά η Αφροδίτη είχε τις διαστάσεις της Πάνδημου και της Ουράνιας. Η Πάνδημος μας θυμίζει τον Ταύρο με μία σειρά από ποιότητες που είναι αρκετά διαφωτιστικές. Ο Ταύρος δε λειτουργεί νοητικά με την έννοια της "εξυπνάδας", αλλά με την έννοια της φώτισης. Όσο δεν έχει φώτιση, είναι και θεωρείται από πολλούς ένα "αφελές" ζώδιο. Αγνό στις προθέσεις, που όμως λόγω της έλλειψης εμπειρίας και καθοδήγησης είναι δυνατόν να κάνει πολύ σημαντικά λάθη.

Μυθολογικά θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί στην Εύα των Πρωτοπλάστων ή στην Πανδώρα της Ελληνικής Μυθολογίας. Η περιέργεια που σκοτώνει τη γάτα είναι το σημείο που αξίζει να εστιαστούμε εδώ. Η περιέργεια αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζεται Ενδιαφέρον και οδηγεί στην Ταύτιση. Στο Εσωτερικό Σύστημα των Ροδόσταυρων είναι το 4ο υποπεδίο του Αστρικού που προκαλεί διχασμό ανάμεσα στο Ενδιαφέρον και την Αδιαφορία. Ενδιαφέρον σημαίνει βεβαίως και Συμπάθεια και Αντιπάθεια. Προσκόλληση είναι και τα δύο.

Υπό την έννοια αυτή η Αφροδίτη συνδέεται με την επιθυμία και εμμέσως και με τον επιθυμητικό νου. Επίσης συνδέεται με το Συμφέρον, όπως το βλέπει όμως ο νους που δεν έχει πάρει ακόμη τη φώτιση και "δεν ξέρει καν ποιο είναι το συμφέρον του". Απλά "νομίζει" ότι το ξέρει.

Η Αφροδίτη όμως δεν είναι χωρίς ελπίδα. Περιέχει μέσα της το κριτήριο του κάλλους και, αν το αναπτύξει μπορεί μέσα από αυτό να ανέλθει σε ανώτερα υποπεδία του αστρικού. Να αναγνωρίσει την αληθινή τέχνη ή να αγαπήσει το θείο. Αυτή είναι η Ουράνια Αφροδίτη που συνθέτει. Που σαν εσωτερικός κυβερνήτης των Διδύμων κατά το σύστημα της Μπέιλη δημιουργεί σύνθεση από τα αντίθετα.

Ποιο δρόμο όμως θα διαλέξει τελικά ο άνθρωπος; Το δρόμο της Πάνδημου ή το δρόμο της Ουράνιας Αφροδίτης; Η επιλογή ως ζήτημα είναι κι αυτή σχετιζόμενη με την Αφροδίτη. Γι'αυτό και συχνά αναφέρεται ότι σχετίζεται με το κέντρο της καρδιάς. Όπου θα γίνει η επιλογή συμπάθειας ή αντιπάθειας κι όπου θα γίνει η επιλογή να στραφούμε στα ανώτερα ή τα κατώτερα κέντρα.
Γενικά λοιπόν θα λέγαμε ότι η Αφροδίτη είναι ένα πολύπλοκο σύμβολο και δε συμβολίζει απλά την ομορφιά, την τσαχπινιά και πότε θα κάνουμε σεξ. Θέλει αρκετή παρατήρηση και μέσα μας και στους άλλους για να την αξιολογήσουμε.

Ας πάμε όμως τώρα να δούμε τη σχέση του Άρη με την Αφροδίτη.

Σήμερα στη Δύση έχουμε ανάγει τον Άρη σε αυτόν που διεκδικεί και κατακτά και την Αφροδίτη σε παθητικό ρόλο, που αποδέχεται ή απορρίπτει. Αυτό όμως είναι μία λογική που κληρονομήσαμε από τους Ρωμαίους, που λάτρεψαν τον Άρη (Mars), μέσω του πολέμου, του ιμπεριαλισμού και της κατάκτησης.

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο Άρης δε θεωρούνταν σημαντικός, άλλα άφρων, που έφερνε την καταστροφή και τη διάλυση και γενικώς προκαλούσε μόνο καταστροφές. Η Αφροδίτη ήταν η δύναμη εκείνη που μπορούσε να τον εξευμενίσει και να τον εξευγενίσει. Ήταν σαν την ώριμη μεγάλη αδελφή που βάζει σε τάξη τον μικρό φασαρία, σαν την εταίρα που στα λιμάνια της Κύπρου σαγήνευε τους Πειρατές για να γλιτώσει το νησί τις αρπαγές και τις ληστείες.

Η Αφροδίτη ήταν αυτή που σκεφτόταν, που είχε μυαλό, ενώ ο Άρης κοίταζε μόνο τις ανάγκες του κι από μυαλό "κουκούτσι". Στη συνέχεια βεβαίως η επικράτηση της "τάξης" των Ρωμαίων έδωσε και επικράτηση του Άρη, του στρατού, των αξιωματικών, και όλων αυτών που έβλεπαν την ομορφιά ως απόσπαση από τη φιλοδοξία τους.

Στο σημερινό κόσμο ο Άρης θα ήταν ο εργασιομανής (έξαρση στον Αιγόκερω και χαρά στον 6ο οίκο κατά την παραδοσιακή) που δε θέλει να αποσπάται από τη γυναίκα του που θέλει συνέχεια έρωτα.

Βεβαίως η διάσταση του Άρη-Κριού είναι αυτή που επικράτησε τελικά στη δυτική αστρολογία, όμως καλό είναι να θυμόμαστε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι.

Για όσους έχετε ασχοληθεί με εσωτερική αστρολογία, θυμηθείτε ότι ο Άρης κυβερνά το κατώτερο αστρικό, δηλαδή τις χωριστικές επιθυμίες, που - ευτυχώς για μας - έχουν την τάση να πολεμούν μεταξύ τους, αντί να ενώνονται. Έτσι το κακό μακροπρόθεσμα διαλύεται από μόνο του και δε χρειάζεται να του αντιστέκεσαι (εκτός αν όπως λέει η Ντιόν Φόρτσιουν θες να επιτελέσεις κάποιο έργο).

Αντίθετα η Αφροδίτη κυβερνά το συγκεκριμένο νου, δηλαδή το συμφεροντολογικό νου, που καταλαβαίνει το συμφέρον του και πειθαρχεί από συμφέρον. Κατά τους Ροδοσταυρους κυβερνά το ενδιάμεσο (4ο) υποπεδιο του αστρικού που κάνει τις επιλογές του αν θα κινηθουμε προς ανωτερα η κατωτερα συναισθήματα. Περιέχει δηλαδή το στοιχείο της επιλογής που σχετίζεται πάντα με το στοιχείο της "έλξης". Έλξη που μπορει να λειτούργησε και ως γοητεία απο κατώτερες επιθυμίες η ως έρωτας του θείου.

Ίσως ο μύθος ο αρχαίος ελληνικός για τη σχέση της Αφροδίτης με τον Ήφαιστο και τον Άρη είναι αποκαλυπτικός. Η γυναίκα - Αφροδίτη πάντα ταλαντεύεται ανάμεσα στο συμφέρον του άντρα - μπαμπά που της καλύπτει τις ανάγκες και του ορμητικού νεανία που ικανοποιεί τις ορμές της.

Σε ενεργειακό επίπεδο η Αφροδίτη φέρεται συχνά να κυβερνά το κέντρο της καρδιάς, το κέντρο που γίνονται οι επιλογές, που πρέπει καθένας να επιλέξει αν θα υποταχτεί στις επιθυμίες του κατώτερου εαυτού ή θα σκεφτεί αποστασιοποιημένα για να δει το πραγματικά συμφέρον. Οι αρχαίοι διέκριναν τις δύο αυτές ποιότητες της Αφροδίτης σε Ουράνια και Πάνδημο.

Προσοχή, λοιπόν, όταν διαβάζουμε τα αρχέτυπα, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο, κι όλα έχουν από πίσω τους ιστορία, κατάκτηση και αίμα για να επιβληθούν ιδεολογίες και απόψεις.

ΥΓ: Πάντως για να είμαστε σωστοί πρότυπο "αρπαγής" της γυναίκας στα αρχαία χρόνια υπήρχε. Απλά δεν ήταν ο Άρης. Ήταν ο Πλούτωνας που άρπαζε την Περσεφόνη. Αξίζει να διαλογιστούμε πάνω σε αυτό λίγο και να δούμε ίσως πώς κατέληξαν Άρης και Πλούτωνας να κυβερνούν το ζώδιο του Σκορπιού.